Distill καρδιές μας: Η δημιουργία ενός νέου αμερικανικού κλασικού

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2024-01-10 01:30

Τα σκυλιά, προφανώς, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο όλων των αγαπημένων μας ιστοριών, αλλά δεν μπορούμε να αντισταθούμε σε μια καλή επιχειρηματική ιστορία, ειδικά σε μια περίπτωση στην οποία ο πρωταγωνιστής επιμένει παρά ένα αμφίβολο αποτέλεσμα και θριαμβεύει στον αντίπαλο, αποδεικνύοντας ότι ένα πλήθος κακοποιών είναι λάθος. Προσθέστε σε αυτό μια αρχαία τέχνη (μπόνους αν είναι η απόσταξη ενός χειροποίητου πνεύματος, όπως συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση), συν την υπεράσπιση των ζώων, και μας έχετε βάλει στην άκρη των καθισμάτων μας, φωνάζοντας όταν το αουτσάιντερ αποδεικνύεται μια μεγάλη επιτυχία και τα επιτεύγματα χύνονται μέσα. Τώρα ολοκληρώστε αυτή τη μαγεία εξίσωση με ένα φωτογενές πακέτο σκυλιών διάσωσης dapper και την αδιαμφισβήτητη hip-ness της εν λόγω εταιρείας, τι με το παλιό σχολείο, κλασική Αμερική σήμερα στην κορυφή της δροσιάς και buzzwords όπως "χειροποίητα", "τοπικά" και "βιοτεχνικά" που κάνουν πρωτοσέλιδα, και είμαστε γαντζωμένοι. Φυσικά λοιπόν, έπρεπε να κάνουμε μια ιστορία για τη Χειροποίητη Βότκα του Τίτο, μια αμερικανική εμπορική μάρκα που εδρεύει στο Ώστιν του Τέξας. Ξεκίνησε ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος Tito Beveridge, η Βότκα του Τίτο κέρδισε κορυφαίες διακρίσεις στα πνευματικά βραβεία, ξεπερνώντας τον ανταγωνισμό βαρέων βαρών, όπως η Γκρίζα Γούσα, αρκετά αξιοσημείωτη για ένα ξεκίνημα ενός ατόμου που ξεκίνησε κάποιος που δεν είχε ιστορικό στην επιχείρηση καφέ. Όχι ότι δεν ήταν μια σκληρή σειρά να σκαπάνη.Χρειάστηκαν οκτώ χρόνια για να μετατρέψει ένα κέρδος, με τον Τίτο να ξοδεύει πολλές νύχτες σε μια βρεφική κούνια που τραβούσε δίπλα στο χαλαρό, χαρούμενος για την εταιρεία του σκύλου διάσωσής του, Jo, ο οποίος θα προειδοποιούσε για οποιαδήποτε ανεπιθύμητη εταιρεία σχετικά με την μεγάλη, μοναχική ιδιοκτησία τα "μπόνους", όπως ονομάζει ο Τίτο, 12 στρέμματα στη νοτιοανατολική περιοχή Travis, στο Τέξας.

Είναι η επιλογή του locale που πήρε τον Τίτο να εμπλέκεται ακούσια στη διάσωση, κάτι που η μάρκα είναι τώρα ένας φωνητικός συνήγορος του. Η απομακρυσμένη τοποθεσία σήμαινε ότι τα εγκαταλελειμμένα σκυλιά βρήκαν τον τρόπο τους εκεί-αδέσποτα, σκυλιά που βγαίνουν από το κυνήγι, παχουλό πακέτα, έγκυες σκύλες. Καθώς η εταιρεία μεγάλωσε, το ίδιο συνέβη και με τις προσπάθειες διάσωσης. "Θα πάμε κάτω στο αποστακτήριο και μπορεί να δείτε τρία ή τέσσερα σκυλιά να τρέχουν κάτω από το δρόμο. Ποτέ δεν ξέρουμε αν το σκυλί ανήκει σε έναν αγρότη ή έναν κτηνοτρόφο ή έναν μεξικάνικο καουμπόη ή κάποιον εκεί έξω. Μερικές φορές θα βρούμε σκύλους με τσιπ - θα έχουν περάσει για ένα και ενάμιση χρόνο ή και κάτι τέτοιο και θα τους πείσουμε αρκετά, όπου μπορούμε να τους πετάξουμε και να τους πάρουμε σε έναν κτηνίατρο, να δούμε αν έχουν ένα τσιπ πάνω τους ", εξηγεί ο Τίτο. "Γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους στην επιχείρηση αλκοολούχων ποτών, είναι μια κοινωνική, καυτή, στυλ-y επιχείρηση. Έτσι ξεκινήσαμε απλά να αναζητούμε σπίτια για όλα αυτά τα αδέσποτα. Και μόλις εξελίχθηκε μια δική της ζωή, όπου, για οποιοδήποτε λόγο, οι άνθρωποι φαίνεται να συμπαθούν να έχουν ένα σκυλί από το αποστακτήριο ». Η Elizabeth Bellanti-Walker διαχειρίζεται τα μάρκετινγκ και τα κοινωνικά μέσα για την χειροποίητη βότκα του Τίτο και μέσω αυτής πολλά σκυλιά βρίσκουν σπίτια. Η Elizabeth βρίσκεται πίσω από πολλές από τις προσπάθειες διάσωσης της εταιρείας και την υπεράσπιση των ζώων, από τους ερασιτέχνες για την στέγαση του Ώστιν στις προσπάθειες κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης για να βρουν σπίτια για αδέσποτα σκυλιά και σκύλους. Έχει συνεργαστεί με τον Τίτο για χρόνια και δίνει την ελεύθερη βασιλεία της. Όπως τον περιγράφει ο Τίτο, «έχει αυτή την πραγματικά μεγάλη καρδιά και είναι απλά υπέροχη, τρελή, κάπως χίπη ενέργεια. Είναι απλά ένας απόλυτος εραστής σκυλάκι φανατικών και ένας οδηγός των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, έτσι απλά την αφήνω να κάνει οτιδήποτε. Είναι πραγματικός ακτιβιστής όταν πρόκειται για σκυλιά. " Με μέλη της ομάδας όπως η Ελισάβετ, είναι αναπόφευκτο ότι μερικά από τα άστεγα σκυλιά καταλήγουν να παραμείνουν. Ο Τίτο και το προσωπικό του είναι όλοι παθιασμένοι με τη διάσωση και πολλοί αδέσποτοι βρήκαν μια μόνιμη κατοικία με ένα από τα μέλη του Τίτο Βότκα.

"Μου αρέσει να έχω σκυλιά εκεί έξω", λέει ο Τίτο. "Εκτός από την εργασία, αυτό ακριβώς το είδος καταρρίπτει την εργάσιμη μέρα όταν κάθεστε εκεί μιλάμε για τις επιχειρήσεις και το nuzzling του σκύλου που προσπαθείτε να γευθείτε. Ήμουν μόνο εκεί έξω σήμερα και δύο από αυτούς κάθονταν εκεί ενώ έχω μια συνάντηση. " Ίσως ήταν η πιστή, μη κρίσιμη, πιστότητα των αρσενικών αποστακτηρίων που έβλεπαν τον Τίτο μέσα από τα σκληρά οκτώ χρόνια που χρειάστηκε για να αποδώσουν κέρδος. Με μια οικογένεια για την παροχή, υπήρχαν σίγουρα τραχιά τμήματα. Στην αρχή, ήταν "κυριολεκτικά μια εκπομπή ενός ατόμου", συμμερίζεται ο Τίτο, "δουλεύοντας με το πουκάμισό μου αποπνέοντας με αυτή τη θερμή σόμπα και κυριολεκτικά τοποθετώντας την κόλλα του Elmer σε καπάκια και ετικέτες με το χέρι, ανυψώνοντας τα βαρέλια - να έχετε περονοφόρο όχημα ή οτιδήποτε άλλο. " Βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο του, όταν έβαλε όλα τα χρήματά του στην προσπάθεια να επεκταθεί και να οικοδομήσει ένα πραγματικά μεγάλο, ακριβό ακόμα που δεν μπορούσε να πάρει για να μαγειρέψουν σωστά. Οι παρτίδες ήταν μεγάλες και είχε ήδη σπάσει. Σε ένα σημείο, ως τελειομανής, έπρεπε να πετάξει ένα τεράστιο ποσό βότκας επειδή δεν ανταποκρίθηκε στα υψηλά του πρότυπα - παρόλο που δεν ήταν σίγουρος αν θα τον έβγαζε εκτός λειτουργίας ή όχι. "Ήταν άσχημο γιατί είχα παντρευτεί και πήρα παιδιά και έπειτα έπρεπε να κάνω τα noodles ramen και το φασόλι tacos πράγμα, να πληρώσω αργά την υποθήκη", λέει ο Τίτο. Πνευματικά, αλλά παρατεταμένη, κατάφερε να κρατήσει το κεφάλι του πάνω από το νερό και όλα λειτούργησαν - και στη συνέχεια κάποια. Το πνεύμα που παράγει πρόσφατα απονεμήθηκε υψηλότερα σημεία από αυτά των καλύτερων εμπορικών σημάτων βότκα στον κόσμο, όπως τα Belvedere, Grey Goose και Ketel One, και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ΗΠΑ και σε ορισμένες περιοχές του Καναδά και της Καραϊβικής, καθώς και τις Παρθένες Νήσους. Ακριβώς πώς αισθάνεται να τραβήξει ένα τέτοιο κατόρθωμα; "Είναι πραγματικά φανταστικό και λίγο τρελό", λέει ο Τίτο. "Είχα αυτήν την ιδέα να κάνω πραγματικά, πραγματικά καλή βότκα, πραγματικά ομαλή και καθαρή. Όταν μπήκα σε αυτή την επιχείρηση, δεν είχα πάει ποτέ σε αποστακτήριο πριν. Είχα ένα υπόβαθρο επιστήμης και μηχανικής και είχα πολύ πρακτικό εργασιακό υπόβαθρο, [έτσι πήγα να δουλέψω] να κτίζω φωτογραφίες από το μηδέν, να φτιάχνω μια παρτίδα παρτίδων και να μαγειρεύω. Κερδίζοντας τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Πνεύματος, την επιλογή των ομόφωνων δικαστών, που παίρνει καλύτερη βαθμολογία από όλες τις μεγάλες βότκες του κόσμου, είναι πολύ εκπληκτικό. Προσπάθησα να συγκεντρώσω χρήματα εδώ και χρόνια και κανείς δεν το έβαλε ποτέ. Δεν μπορούσα να πάρω έναν μόνο επενδυτή. Όλοι νόμιζαν ότι ήμουν τρελός. Οι φίλοι μου στο γυμνάσιο προσπάθησαν να με πάρουν για να δουλέψω γι 'αυτούς σε εμπορικά ακίνητα. Ήταν, όπως, 'άνθρωπος, πρέπει να το δώσετε αυτό' και είμαι ακριβώς όπως 'όχι, είμαι σε αυτό, πρέπει να πάρω τον όγκο επάνω.' Δεν μπορούσα να αντέξω κανένα υπάλληλο, έτσι θα έκανα το φορτώνει στο φορτηγό και οδηγεί και μιλάει με τους πωλητές και το πουλάει. Έκανα τα πάντα - λογιστικά, κανονιστικά πράγματα. Για να το δουλέψω, είναι πολύ δροσερό."