Έλεγχος υγείας για τον πλανήτη μας: Ο κόκκινος κατάλογος των απειλούμενων ειδών

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Έχετε ακούσει ποτέ για το okapi; Τι γίνεται με το άσπρο-φτερωτό χνουδωτό ή το φραγκοστάφυλο; Πιθανότατα όχι, αλλά αν η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, ή η IUCN, έχει τον τρόπο της, θα ακούσετε πολύ περισσότερα για αυτά και άλλα απειλούμενα είδη. Σύμφωνα με την IUCN, σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 21.000 είδη ζώων και φυτών που απειλούνται. Στις 22 Απριλίου, θα συμμετάσχει στην Ημέρα της Γης μαθαίνοντας περισσότερα για αυτόν τον σημαντικό οργανισμό και μία από τις μεγαλύτερες προσπάθειες διατήρησής του: τον Κόκκινο Κατάλογο.

Τι είναι η IUCN;

Η IUCN, που ιδρύθηκε το 1948 και εδρεύει στην Ελβετία, είναι το μεγαλύτερο παγκόσμιο δίκτυο διατήρησης στον κόσμο. Συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 1.200 οργανώσεων μελών σε περισσότερες από 160 χώρες, η IUCN παρακολουθεί, αναφέρει και διαχειρίζεται την υγεία των φυτικών και ζωικών ειδών στον κόσμο. Περίπου 11.000 εθελοντές επιστήμονες και άλλοι ειδικοί εξετάζουν τις τελευταίες έρευνες και αναπτύσσουν πρότυπα για την προστασία των φυσικών πόρων του κόσμου.

Ο πρωταρχικός στόχος της IUCN είναι να βοηθήσει τις κυβερνήσεις να κατανοήσουν πώς η διατήρηση της φύσης υποστηρίζει τελικά τους ανθρώπους της χώρας τους. Συνδυάζοντας την τελευταία επιστήμη με συγκεκριμένες γνώσεις σχετικά με τις τοπικές κοινότητες, η IUCN εργάζεται για την προστασία των οικοσυστημάτων, την αποκατάσταση των χαμένων οικοτόπων και τη βελτίωση της ευημερίας των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Η κόκκινη λίστα

Μία από τις μεγαλύτερες προσπάθειες της IUCN είναι ο κόκκινος κατάλογος των απειλούμενων ειδών, ένας εκτενής κατάλογος που εκτιμά περισσότερα από 71.500 φυτικά και ζωικά είδη. Ενημερωμένη ετησίως, ο Κόκκινος κατάλογος βοηθά στην καθοδήγηση των προσπαθειών διατήρησης, παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος και τις τάσεις του πληθυσμού, τη γεωγραφική περιοχή και τις απαιτήσεις των οικοτόπων κάθε είδους.

Η τελευταία έκθεσή της, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2013, χαρακτήρισε 21.286 είδη ως "απειλούμενα" με εξαφάνιση. Η κατηγορία αυτή κατατάσσεται σε ευπαθή είδη (10.549), σε απειλούμενα με εξαφάνιση είδη (6.451) και σε είδη που απειλούνται με εξαφάνιση (4.286). Οι απειλές σε μεμονωμένα είδη ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν την καταστροφή ή την απώλεια οικοτόπων, το κυνήγι, την εισαγωγή νέων τοπικών θηρευτών ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και τις οικονομικές συνθήκες σε μια συγκεκριμένη περιοχή.

Η κακή είδηση

Επικαλύπτοντας τον κατάλογο των απειλούμενων ζωικών ειδών είναι το okapi, το οποίο μοιάζει με ένα μείγμα μεταξύ μιας ζέβρας και ενός αλόγου αλλά στην πραγματικότητα σχετίζεται με την καμηλοπάρδαλη. Ο πληθυσμός okapi, ο οποίος βρίσκεται μόνο στα τροπικά δάση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, μειώνεται επικίνδυνα, κυρίως ως αποτέλεσμα της λαθροθηρίας και της απώλειας οικοτόπων.

Μεταξύ των περίπου 200 ειδών πτηνών που θεωρούνται κρίσιμα απειλούμενα είναι το άσπρο-φτερωτό άχυρο, ένα μικρό, μυστικό πουλί που παρατηρείται σε μέρη της Αφρικής. Η πτώση του οφείλεται στην επιδείνωση του οικοτόπου του πτηνού χάρη στην υπερβόσκηση από τα ζώα, την αποστράγγιση των υγροτόπων και την απομάκρυνση της βλάστησης.

Ένα άλλο πουλί που έχει δει τεράστιο πληθυσμό και μείωση της εμβέλειας τις τελευταίες δεκαετίες είναι ο ερυθρόφυλλος όρκος. Αυτό το είδος πτηνών, που είναι εγγενές σε τμήματα της Ασίας, τώρα κινδυνεύει να τεθεί σε κίνδυνο, πιθανότατα εξαιτίας της τροφοδότησης με τα κρέατα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία με diclofenac, ένα φάρμακο το οποίο είναι τοξικό για τους γύπες.

Ιθαγενής σε μια πολύ μικρή περιοχή στη Βραζιλία κατά μήκος του ποταμού Forqueta, ο κόκκινος κοιλιακός φρύνος κάνει επίσης τον κρίσιμα απειλούμενο κατάλογο. Η ταχεία πτώση αυτού του είδους ήταν το άμεσο αποτέλεσμα ενός νέου υδροηλεκτρικού σταθμού που εγκαταστάθηκε κατά μήκος του ποταμού, κοντά στο σημείο όπου βρέθηκαν τα βατράχια.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πληθυσμός βαμβακιού της Νέας Αγγλίας έχει μειωθεί κατά 50% από το 1994. Η καταστροφή και ο κατακερματισμός του ενδιαιτήματος αυτού του κουνελιού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αστικοποίηση / υποβρυχιοποίηση καθώς και στη βιομηχανική ανάπτυξη σε ολόκληρη την περιοχή.