Η μικρότερη πράξη της καλοσύνης

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Με όλη την τραγωδία και την ταλαιπωρία στον κόσμο, η έννοια του ενός ατόμου που κάνει τη διαφορά μπορεί να χαθεί στο τεράστιο επίπεδο όλων. Από την παγκόσμια οικονομική κρίση έως τις φυσικές καταστροφές που πλήττουν εκατομμύρια, είναι κατανοητό ότι μπορεί να θέλουμε να θάψουμε τα κεφάλια μας στην άμμο. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ένα άτομο μπορεί να μειώσει τα βάσανα, να προσφέρει εκπαίδευση ή απλά να κάνει τη δική του κοινότητα έναν καλύτερο τόπο για να ζήσει.

Όπως συμβαίνει με τόσα πολλά πράγματα στη ζωή μας, τα σκυλιά μας μπορούν να μας βοηθήσουν να μας καθοδηγήσουν και να καθοδηγήσουμε το δρόμο μας σε αυτό. Η εύρεση μιας αιτίας που πρέπει να είναι παθιασμένη είναι το πρώτο βήμα για να κάνουμε μια διαφορά και πού να ξεκινήσουμε καλύτερα από ό, τι με τους συντρόφους των ζώων μας που ήδη κατέχουν μια αγαπημένη θέση στη ζωή μας; Ο εθελοντισμός με έναν οργανισμό που βοηθάει σκύλους ή δουλεύει με σκύλους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους μπορεί να σας δώσει την ευκαιρία να περάσετε από κάποιες καλές προθέσεις και να αρχίσετε να κάνετε πράξεις καλοσύνης.

Οι επιλογές σας είναι σχεδόν ατελείωτες: αυξάνοντας τα κουτάβια για σκύλους βοήθειας, περπατώντας σκυλιά στα καταφύγια, παίρνοντας το δικό σας pooch για να επισκεφθείτε ηλικιωμένους ή άρρωστα παιδιά, προωθώντας τους άστεγους κυνηγόσκυλους - αυτές είναι μερικές μόνο επιλογές. Διαβάστε παρακάτω και εμπνευστείτε.

Τοποθεσία: Λος Άντζελες, Καλιφόρνια Οργανισμός: Τμήμα Φροντίδας και Ελέγχου των Ζώων του Λος Άντζελες

Η πρώην PTA mom Robin Kahrs χρειάστηκε να βρει ένα νέο πάθος όταν τα αγόρια της μεγάλωσαν και εγκατέλειψαν τη φωλιά. Υποστήριζε πάντοτε για παιδιά ειδικών αναγκών (εκείνα που δεν μπόρεσαν να μιλήσουν μόνοι τους), έτσι ώστε να προωθούνται τα σκυλιά καταφυγίων ήταν μια φυσική μετάβαση.

"Αυτοί που είμαι σύμφωνοι είναι οι αουτσάιντερ", λέει από το σπίτι της στο Westlake Village στη νότια Καλιφόρνια. «Τα φτάνω σε μια θέση καλής υγείας ώστε να μπορούν να υιοθετηθούν και να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία».

Το καταφύγιο για ζώα, στο οποίο εθελοντώνε, είναι τυχερό να έχει ένα χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα για την ιατρική φροντίδα των ζώων, από την ορθοπεδική χειρουργική μέχρι την οδοντιατρική περίθαλψη. Ως αποτέλεσμα, το καταφύγιο έχει ένα μεγάλο αναπτυξιακό πρόγραμμα, το οποίο είναι τυχερό, καθώς οι απολύσεις αυξήθηκαν, καθώς οι οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους σε δύσκολες οικονομικές περιόδους.

«Τα άτομα που καλλιεργώ έχουν κατά κύριο λόγο θέματα υγείας ή είναι κουτάβια πολύ μικρά για το καταφύγιο. Το μίγμα μου Rottie ενεργεί ως αναπληρωτής μαμά », λέει ο Kahrs. Έχει νοσηλευτεί πίσω στην υγεία ένα Shih Tzu που είχε ένα μάτι αφαιρεθεί, και νοιαζόταν για ένα αδύνατο σκυλί που έπρεπε να μάθουν πώς να τρώνε.

"Έχω προσφερθεί εθελοντικά με το καταφύγιο για δέκα χρόνια και πιθανότατα έχω καλλιεργήσει περίπου 100 σκύλους. Ποτέ δεν το μέτρησα. "Όταν την έχουν ανάγκη, αν είναι καλά προσαρμοσμένη με την υπάρχουσα δυναμική σκύλου της, παίρνει τα σκυλιά.

Ο Kahrs λέει ότι τα σκυλιά πληρώνουν πάντα πίσω όταν τους βοηθάτε. Θυμάται ένα σκυλί που τραβιέται από το καταφύγιο, εξαντλείται με ασθένεια του εντέρου. Για να αφομοιώσει τα τρόφιμα, έπρεπε να χορηγηθεί φάρμακο αμέσως πριν το φάει. Μια οικογένεια στη γειτονιά της το υιοθέτησε.

Τοποθεσία: Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη Οργανισμός: Φροντίδα και έλεγχος των ζώων στη Νέα Υόρκη

Όταν η Christine Hahn εγκατέλειψε τη Νότια Ντακότα και έφτασε στη Νέα Υόρκη με το όνειρο της ύπαρξης ηθοποιού, λέει ότι ήταν η αρχή μιας εντελώς νέας ζωής. Δυστυχώς, ήταν μια ζωή χωρίς σκύλους.

Δεν είχα πίσω αυλή. Μου λείπει αυτό - δεν έχω ένα σκυλί. Θα έλεγα γεια σε κάθε σκύλο στο δρόμο », λέει. Διάβασε ένα άρθρο σχετικά με μια ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια προπόνηση στο Animal Care and Control, το τοπικό καταφύγιο, αλλά από τη στιγμή που κάλεσε, η τάξη ήταν πλήρης. Αντί να κρεμάσει το τηλέφωνο σε έναν πρόθυμο εθελοντή, η υπηρεσία πρότεινε να περπατήσει ο εθελοντής σκύλος ως πιθανότητα και ο Hahn υπέγραψε.

«Πηγαίνω μέσα από τα σπιτάκια και βλέπω ποιος πραγματικά χρειάζεται να περπατήσει, να γλιστρήσει ένα μόλυβδο και να τον βγάλει έξω. Περπατάμε περίπου 15 λεπτά ανά λεπτό ", λέει. "Βγάζουν το γρασίδι και διαβάζουν τα μηνύματα στα δέντρα και τους πυροσβεστικούς κρουνούς στο δρόμο. Δίνει σκύλο μια καλύτερη ευκαιρία να υιοθετηθεί. Είναι έξω, πιο ευτυχισμένοι, πιο κοινωνικοί. Δείχνουν καλύτερα στο ρείθρο, "λέει. Κάθε Σάββατο, σηκώνεται στις 3 π.μ. για να μεταβεί στο καταφύγιο και να πάρει μια ομάδα σκύλων στο NBC Studios για ένα υιοθετημένο σκυλί. Επιστρέφει τα σκυλιά και στη συνέχεια ξεκινά το περπάτημα, κάνοντας τελικά το ίδιο ταξίδι με τρία έως πέντε σκυλιά. Η αγαπημένη της ιστορία υιοθεσίας είναι για ένα Beagle που είχε πάρει σε ένα γεγονός υιοθεσίας. Ήταν το μόνο σκυλί που δεν υιοθετήθηκε εκείνη την ημέρα.

"Είχα περάσει όλη την ημέρα με το όμορφο Beagle. Την έβγαζα για μια βόλτα πριν την αφήσω στο σπιτάκι. Μια οικογένεια μπήκε καθώς περπατούσα μέσα από το λόμπι με τον σκύλο και τον συνάντησαν. Ήταν πέντε και δεν εκλεπτυσμένος », είπε. Αυτή η οικογένεια παρέμεινε και τον γνώρισε και αποφάσισε να τον υιοθετήσει από το καταφύγιο εκείνο το βράδυ. "Ήμουν κάπως μπλε. Δεν υιοθετήθηκε - δεν ήταν σωστό! Και στη συνέχεια μπήκαμε στην σωστή οικογένεια! Βρήκαν ο ένας τον άλλον."