Όταν ο σκύλος της παιδικής μου ηλικίας βγήκε, ήξερα ότι ήθελα να γίνω κτηνίατρος

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Για μένα, η καθιέρωση ενός κτηνιάτρου δεν ήταν τόσο μια επιλογή σταδιοδρομίας όσο ένα γενετικό χαρακτηριστικό. Η μητέρα και ο πατέρας μου μεγάλωσαν και στις φτωχές αγροτικές εκμεταλλεύσεις στη νότια Αλαμπάμα και τη Γεωργία. Και οι δύο είχαν δύσκολο, η κατάθλιψη της δεκαετίας του 1930 σκληρή - εκτός από το ότι οι δύσκολες στιγμές διάρκεσαν ολόκληρη τη ζωή τους.

Και οι δυο τους δεσμεύτηκαν να αποφοιτήσουν από το γυμνάσιο και να φοιτήσουν στο κολέγιο, ένα επίτευγμα που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα σε καμία από τις οικογένειές τους. Η μητέρα μου εργάστηκε σκληρά στο σχολείο και πήρε υποτροφία. Ο μπαμπάς μου μπήκε στο Στρατό, πήρε μια παράκαμψη στην Κορέα και έπειτα άφησε ο θείος Σαμ να πληρώσει για το πτυχίο του κολλεγίου. Συναντήθηκαν, έκαναν μωρά και έθεσαν μια οικογένεια στη μέση του δάσους της Γεωργίας.

Όταν μεγαλούσα, οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ένας θηλασμός των mutts, γατών γάτας, κοτόπουλων, κουνελιών, πάπιων και της φαντασίας μου. Η τηλεόραση ήταν ένα όχι όχι; οι εργασίες και τα μαθήματα ήταν οι προτεραιότητές μου. Οι μέρες μου γεμίζονταν περιαγόμενες με τα σκυλιά μου κατά μήκος των εγκαταλελειμμένων σιδηροδρόμων πολιτικού πολέμου και των αρχαίων δρόμων καταγραφής. Το μόνο όριο στις περιπέτειές μου: εξάντληση του ηλιακού φωτός. Όταν βρισκόμουν στην τέταρτη τάξη, έκανα μια υπόσχεση στους γονείς μου ότι θα γίνω γιατρός εάν μου αγόρασαν την τετράδια Εγκυκλοπαίδεια Ιατρικών Στοιχείων. Δεν είναι αστείο.

Τα πρώτα σκυλιά που έκανα το δικό μου, η Missy και η Taco, ήταν μερικά από τα ευρήματα που ανακάλυψα κάτω από ένα έρημο υπόστεγο όταν ήμουν μόλις 6 χρονών. Η Missy ήταν μια sassy μικτή φυλή και ο αδελφός της, Taco, ήταν ένα μεγαλύτερο και πιο τολμηρό σκυλί, γεγονός που θα γινόταν σημαντικό αργότερα.

Γρήγορα προς τα εμπρός για μερικά χρόνια και θα ανακαλύψετε μια εικόνα από εμάς ξετυλιγμένη κατ 'ευθείαν από μια ζωγραφική Norman Rockwell - μόνο η δική μας βυθίστηκε στο λίπος τηγανίσματος και είχε μια νότια έλξη. Οι τρεις από μας ήταν αδιάσπαστοι και μοιραστήκαμε αμέτρητες ώρες μαθαίνοντας για τον φυσικό κόσμο. Θα μπορούσα να εντοπίσω ένα φίδι στα 50 μέτρα (και να πιάσω τα περισσότερα από αυτά), να εντοπίσω εδώδιμα φυτά και ρίζες (δοκιμή και σφάλμα ήταν τραχύ) και να περπατήσω σιωπηλά για να γλιστρήσω επάνω σε μια μικροσκοπική, κουραστική κουκουβάγια. Κάθε ένα από αυτά τα ανεκτίμητα μαθήματα ζωής συνοδεύτηκε από τους δύο καλύτερους φίλους μου.Και γι 'αυτό, είμαι αιώνια ευγνώμων.

Ένα από τα προβλήματα με την ανάπτυξη σε ένα αγροτικό περιβάλλον είναι ότι η έννοια των γραμμών ιδιοκτησίας και φράκτες είναι λίγο θολή. Είχαμε φράκτες που ήταν τέλειοι για να κρατήσουμε τα άλογα, τις κατσίκες και τις αγελάδες περιορισμένες, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να περιορίσουν τα σκυλιά και τις γάτες. Όπως ανέφερα προηγουμένως, ο Taco ήταν ο τολμηρός. Ο Τάκο άρεσε να περιφέρεται, γεγονός που οδηγεί σε κακό - όπως και στη θανάτωση των κοτόπουλων ενός γείτονου. Και η θανάτωση κοτόπουλων τον έριξε πυροβόλησε με 12 καραμπίνα.

Ήταν πολύ πριν από την ώρα του ύπνου μου όταν άκουσα την αναταραχή από το άκρο του σπιτιού. Οι επισκέπτες σε οποιαδήποτε ώρα ήταν σπάνιοι, αλλά ήταν ανήκουροι στη μέση της νύχτας. Είδα τη μητέρα μου κοιτάζοντας έξω το παράθυρο στον πατέρα μου, ο οποίος περπατούσε πίσω στο σπίτι με κάτι στην αγκαλιά του. Βγήκα έξω από την πόρτα, γνωρίζοντας κάπως τι έφερε.

Ήταν Taco.

Το μισό από τη δεξιά του πλευρά έφυγε. Διαχειριζόταν μερικές αδύναμες αετών και νόμιζα ότι με κοίταξε όταν τον πήρα από τον μπαμπά μου. Καταρρέαμε σε ένα σωρό στο χαλίκι. Δεν κλάψα. Ήξερα ότι ήταν πολύ αργά. Είπα στον Taco ότι λυπάμαι που τον αγάπησα πάρα πολύ. Έβαλα το κεφάλι μου πάνω του και ένιωσα ότι η ζεστασιά άφηνε το σώμα του.

Ήταν τότε που ήξερα τι θα έκανα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Δεν ήταν επιλογή, αλλά αποκάλυψη. Ήταν απλά. Και έχει από τότε.

Από εκείνη τη στιγμή, το μόνο που έχω γνωρίσει είναι η φροντίδα για ζώα, συγκεκριμένα σκυλιά, γάτες και άλλα ζώα. Η ζωή μου ήταν μια βαθιά αφιέρωση σε αυτά τα θαυμάσια πλάσματα που είμαστε ευλογημένοι να μαθαίνουμε και να ζούμε.

Αυτό που ελπίζω να κάνω με αυτή τη στήλη είναι να δώσω στους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων τις καλύτερες πληροφορίες σχετικά με τις φυσικές προσεγγίσεις για υγιεινότερη διαβίωση, συμπεριλαμβανομένων των ολικής διατροφής και των σπιτικών γευμάτων, των πράσινων και φιλικών προς το περιβάλλον πρακτικών διαβίωσης και όλων αυτών των ακανθώδους ζητήματος, ζωή με τα κατοικίδια ζώα.

Εκτός από την καθημερινή μου δουλειά, είμαι και προσωπικός προπονητής, προπονητής και τριαθλητής. Με λίγα λόγια, μπορείτε να υπολογίζετε σε μένα για να σας δώσω μια "σύγχρονη κτηνιατρική" προοπτική σε όλα τα κατοικίδια ζώα. Με τη σύγχρονη, εννοώ ένα μείγμα από τις καλύτερες Δυτικές και Ανατολικές ιατρικές πρακτικές, σε συνδυασμό με μια γεμάτη δόση καθαρού διαβίωσης κοινή λογική. Για μένα δεν είναι τόσο "ζωντανό με τα κατοικίδια ζώα" όσο είναι "ζωντανό". Δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή χωρίς ένα ζεστό, σίγουρα κάτι.

Μετά την απώλεια του Taco, ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Γι 'αυτό είμαι τίμησε να είμαι κτηνίατρος. Δεν είναι κάτι που κάνω. είναι ποιος είμαι.

Ευχαριστώ, Τάκο.

Ο Δρ Ernie Ward είναι ο ιδρυτής και επικεφαλής του προσωπικού της Seaside Animal Care στο Calabash, N.C. Το 2005, ο Δρ. Ward ίδρυσε επίσης το σωματείο για την πρόληψη της παχυσαρκίας των κατοικίδιων ζώων. Έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 55 κτηνιατρικά περιοδικά και έχει εκδώσει τρία βιβλία, μεταξύ άλλων Chow Hounds. Μοιράζεται το σπίτι του με τη γυναίκα του. δύο κόρες; η αμμουδιά του, Sandy; και δύο γκρινιάριες γάτες, Freddie και Itty Bitty Kitty.