Δύο γάτες και ένα μωρό: Οι περιπέτειες μίας μαμάς στα κατοικίδια ζώα και τους ανθρώπους

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Αυτό μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά όταν ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος πέρυσι, μία από τις πρώτες μου ανησυχίες ήταν η γάτα μου, η Μίνα. Είχα την Μίνα εδώ και σχεδόν 15 χρόνια. Είναι μια σιαμαίος, γι 'αυτό είναι αρκετά υψηλός-stringed και needy. Και μισεί τους μεγάλους θορύβους. Αν και είναι γενικά γλυκιά και στοργική, όταν τραγουδά, κυματίζει κυριολεκτικά, με παχιά και προσπαθεί να με πάρει κάτω.Η φωνή μου είναι κακή, αλλά όχι τόσο κακή.

Ανησυχώ λοιπόν: Τι θα έκανε όταν το μωρό φώναξε;

Η άλλη γάτα μου, Waldo, ήταν λιγότερο ανησυχητική. Είναι ένας αμερικανικός σνακ (σκέφτεται) και μια μεγάλη διάσωση με βαριέτες. Ο σύζυγός μου, Andrew, και σκέφτηκα ότι είτε θα φύγει μακριά από το μωρό ή θέλει να αγκαλιάσει μαζί της.

Αλλά τότε ένας φίλος έθεσε το ζήτημα του Waldo να αναρριχηθεί στο παχνί για ζεστασιά και να ασφυκτιά το μωρό τυχαία και είχαμε κάτι νέο για να ασχοληθούμε. (Αποδεικνύεται ότι αυτό το φαινόμενο είναι απλώς ένας αστικός μύθος. Οι πλέον ανακληθείσες σκηνές γάτας και το δίχτυ για παχνιά που αγόρασαν οι γονείς για να κρατούν τα μωρά ασφαλή είναι πιο επικίνδυνα από τα ζώα.)

Άλλοι χρήσιμοι φίλοι πρότειναν να απαλλαγούμε από τις γάτες μας συνολικά: «Δεν θα τους νοιάζετε πια όταν το μωρό έρχεται», προέβλεπαν. Αυτό ήταν δύσκολο για εμάς να φανταστούμε - είμαστε αρκετά προσκολλημένοι στα ζώα μας.

Αποδεικνύεται ότι το καλωσόρισμα του πρώτου παιδιού μας, πράγματι, αφορούσε δράμα που σχετίζεται με γάτες - αλλά δεν ήταν τίποτα όπως αυτό που περιμέναμε.

Ένα νέο σπίτι - με νέες γάτες

Αργά στην εγκυμοσύνη μου, ανακαλύψαμε μαύρη μούχλα στο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Ο ιδιοκτήτης μας έσυρε τα πόδια της για τόσο πολύ καιρό, ώστε δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να εκκενώσουμε. Το μωρό έλειπε κάθε λεπτό και δεν μπορούσαμε να την φέρει στο σπίτι σε αυτό το καλούπι! Πρέπει να πάμε κάπου που ήταν ασφαλές, αυτό ήταν διαθέσιμο αμέσως και όπου μπορούσαμε να μείνουμε απεριόριστα. Και έπρεπε να φέρουμε και τις δύο γάτες, φυσικά.

Η μόνη επιλογή μας ήταν το σπίτι των γονιών μου … στο Πίτσμπουργκ.

Για να περιπλέξω τα πράγματα περαιτέρω, οι γονείς μου έχουν δύο δικές τους γάτες, έναν αδελφό και ένα αδελφό δίδυμο με το όνομα Pom και Flora. Σαν να μην ήταν αρκετό, μια από τις γάτες των γονιών μου έχει μια αλλεργία από γλουτένη και δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να τρώει τα τρόφιμά μας.

Για να διευκολύνουμε όλους να ζουν μαζί, θέλαμε να κρατήσουμε τις γάτες ξεχωριστές, τουλάχιστον στην αρχή, έτσι ώστε οι γάτες μου να έχουν τη δική τους σοφίτα πατάρι loft. Αλλά οι αιλουροειδείς δεν την είχαν: Από την αρχή, ο Pom έτρεξε στην πόρτα του σοφίτα, επιμένοντας να τον αφήσουμε να τον σηκωθεί και να τον κατεβάσει. Μέσα σε λίγες μέρες, ο Waldo είχε καταλάβει πώς να ξεκλειδώσει την κλειδαριά. Περπατήσαμε στο διάδρομο και τους βρήκαμε να κοιτάνε ο ένας τον άλλο μέσα από τη ρωγμή στην πόρτα.

Μια απρόβλεπτη κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Δύο εβδομάδες πριν από την ημερομηνία λήξης, ενώ οι γονείς μου ήταν έξω από την πόλη, παρατηρήσαμε ότι η Μίνα δρα ληθαργικά και πίνοντας πολύ νερό. Είχε μολυνθεί από το ουροποιητικό σύστημα πριν, έτσι υποθέσαμε ότι αυτό συμβαίνει αυτή τη φορά. Ακόμα, ήταν μια Κυριακή και οι κτηνίατροι που τηλεφωνήσαμε ήταν κλειστοί, οπότε έπρεπε να την ψάξουμε και να την πάμε σε ένα νοσοκομείο ζώων.

Η κατάσταση ήταν πολύ πιο άσχημη από ό, τι φανταζόμασταν: η Μίνα βρισκόταν σε νεφρική ανεπάρκεια και έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο, να συνδεθεί σε ένα IV, επ 'αόριστον. Για μέρες, οδηγήσαμε μπροστά και πίσω για να την επισκεφθούμε. Ήμουν γιγαντιαία και άβολα. Έξω, η θερμοκρασία έπεσε στο 8 κάτω από το μηδέν. Ένας σωλήνας ξέσπασε στο σπίτι και δεν είχαμε ζεστό νερό. Τέλος, μπορέσαμε να πάρουμε τη Mina σπίτι με οδηγίες για τη χορήγηση τριών διαφορετικών φαρμάκων - υγρών και χαπιών - και IV υποδόριων υγρών καθημερινά.

Είμαστε όλοι ασφαλείς και ζεστοί.

Και το μωρό κάνει … Πέντε;

Ο Ανδρέας ανέφερε ότι εάν το μωρό έρθει ενώ οι γονείς μου ήταν ακόμα μακριά, απλώς έβγαλε μια γιγάντια σακούλα ξηρής γάτας στο πάτωμα του σαλονιού και έτρεξε. Υπήρχαν πάρα πολλά κατοικίδια ζώα για να σκεφτούν! Αλλά όταν πήγαινα στην εργασία (12 μέρες νωρίτερα, ενώ οι γονείς μου έφυγαν), έκανε ακριβώς το αντίθετο: Καθώς βρισκόμουν στο διάδρομο κρατώντας την κοιλιά μου και γκρινιάζοντας: "Ας πάμε! Οι συσπάσεις γίνονται όλο και πιο κοντά! "Ο Andrew έτρεξε γύρω από τον καθαρισμό κιβωτίων απορριμμάτων και έβαλε φαγητό και σιγουρευτεί ότι οι γάτες - όλοι τους - είχαν φροντιστεί.

Η κόρη μας γεννήθηκε εκείνη την ημέρα. Οι γονείς μου επέστρεψαν νωρίς από το ταξίδι τους και ο Άντριου και εγώ έφεραν το μωρό από το νοσοκομείο. Και τότε ξεκίνησε η ρουτίνα της νέας μας ζωής ως οικογένειας.

Κάθε πρωί θα τροφοδοτούσαμε τη Mina επάνω στη σοφίτα και τον Waldo στην κρεβατοκάμαρά μας, ενώ η Pom και η Flora έτρωγαν κάτω. (Μεταξύ της τροφής χωρίς γλουτένη για τη νέα νεφρική δίαιτα της Pom και της Mina, έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί για τη διατήρησή τους ξεχωριστά κατά τη διάρκεια των γευμάτων.) Όταν ολοκληρώθηκαν οι Mina και Waldo, θα καθαρίζουμε τις πλάκες τους και θα ανοίγουμε τη σοφίτα, Η χλωρίδα θα μπορούσε να εισέλθει με ασφάλεια.

Ο Ανδρέας θα έπαιρνε τα κουτάκια και τότε θα διαχειριστούμε τον πρώτο κύκλο φαρμάκων της Μίνας - δηλαδή, αν το μωρό δεν κλάλαζε. Χρειάστηκαν δύο άτομα να δώσουν στη Mina IV και χάπια, οπότε αν το μωρό μου είχε ανάγκη, η γάτα έπρεπε να περιμένει.

Καθώς η μέρα συνεχίστηκε, θα εναλλάξουμε τη φροντίδα του μωρού με τη διάσπαση των αποστάσεων μεταξύ των γατών. Συνέχισε και από εκεί. Οι γονείς μου βοήθησαν όπου μπορούσαν, τόσο με το μωρό όσο και με τις γάτες.