Τα συμπτώματα για το σκύλο

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Ξεκινώντας από το κουτάβι, όλοι οι σκύλοι θα πρέπει να εμβολιαστούν κατά της σκύλας.

Ο ιός της νόσου του σκύλου είναι ένας στενός συγγενής του ιού της ιλαράς. Οι ευπαθείς σκύλοι μπορούν να το παραλάβουν από την άμεση επαφή με τα ούρα, το αίμα, το σάλιο, τα τρόφιμα και το νερό των μολυσμένων σκύλων ή με την αναπνοή αέρα που περιέχει σταγονίδια που γλύθηκαν ή φτάρτηκαν από μολυσμένα σκυλιά. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Baker του Κορνέλ του Πανεπιστημίου για την Υγεία των Ζώων, ακόμη και τα σκυλιά που έχουν εμβολιαστεί κατά της ασθένειας μπορούν να συστέλλουν τη νόσο, αν και η ανοσοποίηση καθιστά τη μετάδοση πολύ λιγότερο πιθανή. Μεταξύ των ενήλικων σκύλων, η βλάστηση είναι μοιραία κατά το ήμισυ του χρόνου, αλλά στα κουτάβια, το ποσοστό θνησιμότητας πέφτει στο 80% περίπου.

Συμπτώματα πρόωρης έναρξης

Από τον καιρό της μόλυνσης, ο ιός του σκύλου πεθαίνει περίπου 10 έως 14 ημέρες, τοποθετώντας χαμηλά και δημιουργώντας αντίγραφα του εαυτού του, τα οποία εξαπλώνονται στο σώμα του σκύλου πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα. Αυτά ποικίλλουν από το ένα ζώο στο επόμενο αλλά συνήθως περιλαμβάνουν πυρετό, λήθαργο, φτάρνισμα, βήχα και παχύρρευστη έκκριση βλέννας από τα μάτια και τη μύτη.

Αναπνευστική και γαστρεντερική εμπλοκή

Καθώς η ασθένεια εξαπλώνεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος σε διάφορα συστήματα οργάνων, τα υπάρχοντα συμπτώματα επιδεινώνονται και εμφανίζονται νέα. Όταν ο ιός φτάσει στο αναπνευστικό σύστημα, ο σκύλος μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολία στην αναπνοή. Οι δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις είναι συνήθεις στη διάγνωση του σκύλου, οδηγώντας συχνά σε θάνατο από πνευμονία. Έμετος, αιματηρή διάρροια και απώλεια όρεξης είναι όλες ενδείξεις ότι ο ιός έχει εισβάλει στο στομάχι και τα έντερα του σκύλου.

Βγάζοντας έξω το κεντρικό νευρικό σύστημα

Εάν ένας σκύλος με βλακεία αρχίζει να χάνει τον συντονισμό των μυών και φαίνεται αποπροσανατολισμένος, υποδηλώνει ότι η ασθένεια έχει επηρεάσει το κεντρικό νευρικό της σύστημα - το πιο επικίνδυνο και δυνητικά θανατηφόρο στάδιο ανάπτυξης. Όταν ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός μολυνθούν, επιπλέον συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν μυϊκούς σπασμούς, επιληπτικές κρίσεις και μερική ή πλήρη παράλυση.

Αυθόρμητη έκτρωση στα έγκυα σκυλιά

Εάν ένα έγκυο θηλυκό συμβολοσειρά τον ιό της νόσου, τα κουτάβια της μπορεί να αποφευχθούν αυθόρμητα, ειδικά αν είναι ακόμα μικροσκοπικά έμβρυα. Εάν αυτό συμβεί πριν ο ιδιοκτήτης αντιληφθεί ότι το σκυλί είναι έγκυο, ίσως να μην υπάρχουν στοιχεία, επειδή τα έμβρυα συχνά απορροφούνται στο σώμα της μητέρας αντί να εκδιωχθούν.

Ακόμη και μετά την αποκατάσταση, τα συμπτώματα μπορούν να παραμείνουν

Ακόμη και όταν τα σκυλιά αναρρώνουν από το ύστατο, τα μακροχρόνια αποτελέσματα μπορεί να διαρκέσουν μια ζωή. Η διάβρωση του σμάλτου των δοντιών που προκαλεί σοβαρή τερηδόνα είναι συνηθισμένη στους επιζήσαντες, όπως είναι μια κατάσταση που ονομάζεται υπερκεράτωση, η οποία προκαλεί οδυνηρή πύκνωση και σκλήρυνση της μύτης του σκύλου και των μαξιλαριών των ποδιών. Εάν η ασθένεια έχει βλάψει το κεντρικό νευρικό σύστημα, το σκυλί μπορεί να παρουσιάσει κρίσεις, μερικές φορές αργότερα στη ζωή.

Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας στην άγρια φύση

Ενώ ο ιός του σκύλου μπορεί να μολύνει τις αλεπούδες, τα skunks, τα κογιότ και τα νυφίτσες, ο πιο κοινός ξενιστής άγριας ζωής στις Η.Π.Α. είναι το ρακούν. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Άγριων Ζώων του Τενεσί, τα κρούσματα ασθένειας μεταξύ των άγριων ζώων τείνουν να ξεφλουδίζουν σε κύκλους κάθε πέντε με επτά χρόνια, με συμπτώματα που μιμούνται τη λύσσα. Μπορεί να παρατηρήσετε νυχτερινά ζώα που περιπλανιούνται άσκοπα και συμπεριφέρονται παράξενα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μπορεί να χάσουν τον φυσικό τους φόβο από τους ανθρώπους, να γίνουν επιθετικοί, να σκίζουν και να φαίνονται αποπροσανατολισμένοι. Αν βλέπετε ένα άγριο ζώο να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, μην το πλησιάζετε. Καλέστε αμέσως τις αρμόδιες αρχές.

Οι μεταλλάξεις φέρνουν το CDV πιο κοντά στους ανθρώπους

Για περισσότερο από έναν αιώνα, ο ιός του σκύλου είναι γνωστός ως ασθένεια που μολύνει ορισμένα ζώα αλλά όχι ανθρώπους. Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1990, μετά την εμφάνιση επιδημιών μεταξύ των μη ανθρώπινων πρωτευόντων, πολλοί ειδικοί ανησυχούν ολοένα και περισσότερο ότι ο ταχέως μεταλλαγμένος ιός ενδέχεται να είναι σύντομα ικανός να πηδήξει το φράγμα των ειδών. Ο ιολόγος Dr. Jürgen Schneider-Schaulies του Πανεπιστημίου του Wurzburg στη Γερμανία είναι ένας από τους συγγραφείς μιας μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLoS One τον Μάρτιο του 2013, εντοπίζοντας μεταλλάξεις που φέρνουν τον ιό της νόσου πιο κοντά στους ανθρώπους. Παρόλο που δεν έχουν εντοπιστεί λοιμώξεις, λέει, η επιστήμη θα έκανε καλά να εξετάσει μια πορεία δράσης σε περίπτωση που το κάνουν.