Πώς Κτηνίατροι χειρίζονται την επιθετικότητα στα κατοικίδια

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Ίσως δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η επιθετικότητα είναι το θέμα του μεγάλου μέρους του λιγότερο ιατρικού είδους συνομιλίας που συμβαίνει γύρω από τον πίνακα εξέτασης. Φαίνεται ότι οι πελάτες δικαιολογούνται από τις πιο οδυνηρές πτυχές του κτηνιατρικού επαγγέλματος. Όπως και στο … "Πώς καταφέρνετε να κρατήσετε όλα τα δάχτυλά σας σε ένα κομμάτι όταν ο Cujo εδώ θέλει σαφώς να τα δαγκώσει;"

Όχι, δεν είναι μόνο το κτύπημα ή το δάκτυλο των νυχιών που διατηρούνται κατά τη διάρκεια ενός γρήγορου περάσματος στα απομακρυσμένα άκρα μας. Εξετάστε επίσης τη βαθιά παρακέντηση, την πρόσκρουση προσώπου, την μώλωπνη ολίσθηση, και ακόμη και μια γεμάτη μούλ. Δυστυχώς, η διατήρηση όλων των τμημάτων του χωρίς δόντια και νύχι δεν αποτελεί κακό επίτευγμα για τους κτηνιάτρους και τους κτηνιάτρους.

Παρ 'όλα αυτά, αυτό που επισπεύδει να εξηγήσω στους πιο δραματικούς ή φοβισμένους πελάτες μου είναι ότι τα πιο επιθετικά κατοικίδια ζώα είναι πιο πιθανό να αφήσουν πίσω σχετικά σχετικά αβλαβή σημάδια νύχι ή ίσως μια μώλωπα στις μισές καρδιές προσπάθειές τους να κρατήσουν τον κτηνίατρο στον κόλπο.

Ακόμα, αυτό δεν σημαίνει ότι ένα 911-άξια mauling είναι εκτός θέματος. Ευτυχώς, είχα μόνο μία τέτοια κλήση - εκείνη την εποχή μετά από ένα Doberman που μου έβαλε το κεφάλι κατά τη διάρκεια της πρώτης μου εβδομάδας στη δουλειά. (Ναι, θα συμφωνήσω ότι ήταν μια ξεκάθαρη έναρξη της κτηνιατρικής μου καριέρας.) Και αν τα στατιστικά στοιχεία δεν βρίσκονται, αυτό πιθανότατα σημαίνει ότι θα είμαι σαφής για την υπόλοιπη σταδιοδρομία μου.

Εξάλλου, η κτηνιατρική δεν είναι πολύ κοντά στο ατύχημα, όπως ήταν και πάλι την ημέρα που οι κτηνίατροι ήταν λίγοι και πολύ μακριά, και, εν τη απουσία τους, τα άλογα με άροτρο που είχαν υποστεί φλόγα είχαν συνηθίσει να φτιάχνουν εκτυπώσεις οπλών στις πλάτες μας.

Επομένως, ποιος είναι ένας καταξιωμένος αμυντικός κτηνίατρος που πρέπει να κάνει αντί για μια καριέρα στην ακτινολογία, την παρασιτολογία, τη διατροφή ή κάποια άλλη τέτοια στάση; Για να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση (μαζί με την προηγούμενη για τη διατήρηση όλων των δακτύλων μου), ακολουθούν τα βήματα που οι περισσότεροι από εμάς ακολουθούμε στην υπηρεσία της προσωπικής μας ασφάλειας (και φυσικά των συναδέλφων μας).

1. Να είστε επιφυλακτικοί.

Για να είμαστε στην άμυνα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε τους κινδύνους. Και το να είσαι κακό τραυματίστηκε έχει έναν τρόπο να σε βάλει σε αυτή τη νοοτροπία - γρήγορα! Ωστόσο, δεν χρειάζεται να πάμε εκεί για να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. Πράγματι, βλέποντας τους άλλους να υποφέρουν συνήθως κάνει το τέχνασμα. Το κλειδί είναι να διατηρείται πάντα ένας υγιής βαθμός αφυπνίσεως. Αλλά αυτό είναι πιο εύκολο να πούμε παρά να γίνει. Εδώ είναι τι λειτουργεί για μένα:

Το κάνω με τον ίδιο τρόπο που κάνω σχεδόν οτιδήποτε άλλο που ενέχει λίγο κίνδυνο (οδήγηση αυτοκινήτου, δουλειά με γουρουνάκι ή λιωμένη ζάχαρη στην κουζίνα, ιππασία, κλπ.). Παρουσιάζω το χειρότερο, πάντα τόσο σύντομο, και αυτό με βάζει σε συνειδητή κατάσταση επαγρύπνησης όπως και καμία άλλη τεχνική που έχω δοκιμάσει ποτέ.

2. Χαλαρώστε.

Πιστεύω ότι τα ζώα γνωρίζουν πότε τρέχουν τα νεύρα μας. Σημάδια που μπορεί να φαίνονται ανεπαίσθητα σε εμάς είναι πιθανό να τα στείλουμε για βρόχο. Γιατί αλλιώς οι πιο αγωνιώδεις μέρες μου θα περιλάμβαναν περισσότερες νοστιμιές και χημική συγκράτηση;