Λευχαιμία αιλουροειδών και εμβολίου λύσσας

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

• Η λευχαιμία των κοριτσιών και η λύσσα είναι μεταδοτικές, ακατάλληλες και συχνά θανατηφόρες.
• Οι γάτες που πηγαίνουν έξω διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λευχαιμίας αιλουροειδών και λύσσας.
• Ο εμβολιασμός μπορεί να προστατεύσει τις γάτες από ασθένειες που σχετίζονται με τη λευχαιμία της γάτας και τους ιούς της λύσσας.

Τι είναι η λευχαιμία των αιλουροειδών και η λύσσα;

Ο ιός λευχαιμίας αιλουροειδών (FeLV) είναι μεταδοτικός μεταξύ των γατών. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ιούς που εισέρχονται σε συγκεκριμένα κύτταρα στο σώμα και τα καταστρέφουν, το FeLV εισέρχεται σε ορισμένα κύτταρα στο σώμα της γάτας και αλλάζει τα γενετικά χαρακτηριστικά των κυττάρων. Αυτό επιτρέπει στο FeLV να συνεχίσει να αναπαράγεται μέσα στη γάτα κάθε φορά που τα μολυσμένα κύτταρα διαιρούνται. Αυτό επιτρέπει στο FeLV να γίνει αδρανές σε ορισμένες γάτες, καθιστώντας δύσκολη την πρόβλεψη της μετάδοσης της νόσου και της πρόγνωσης (προοπτικής).

Ο ιός της λύσσας είναι επικίνδυνος και μολύνει τα ζώα και τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η λύσσα είναι γενικά θανατηφόρος σε όλα τα είδη και κάθε θερμόαιμο ζώο μπορεί να μολυνθεί. Αλεπούδες, skunks, κογιότες και ορισμένα τρωκτικά εκπέμπουν την ασθένεια σε πολλές περιπτώσεις. Παραδόξως, οι γάτες συνηθέστερα εμπλέκονται στην εξάπλωση της λύσσας από ότι τα σκυλιά. Στην πραγματικότητα, οι γάτες είναι ο νούμερο ένα οικόσιτο ζώο της λύσσας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πώς γίνονται οι γάτες μολυσμένες από λευχαιμία και λύσσα στη γάτα;

Η λευχαιμία της γάτας μεταδίδεται γενικά μέσω επαφής με το σάλιο από μια μολυσμένη γάτα. Ορισμένες "κοινωνικές" συμπεριφορές, όπως η αμοιβαία φροντίδα και η διανομή παιγνίων τροφίμων ή νερού, μπορούν να εξαπλωθούν στην ασθένεια. Τα γατάκια μπορούν να μολυνθούν κατά την ανάπτυξη του εμβρύου ή κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της ζωής, καθώς η νοσοκόμα των μητέρων τους φροντίζει.

Το FeLV σκοτώνεται από πολλά απολυμαντικά και δεν ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο περιβάλλον, επομένως η επαφή με μολυσμένη γάτα είναι απαραίτητη για την εξάπλωση της νόσου. Ωστόσο, η πρόβλεψη ποιες γάτες μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια είναι περίπλοκη, επειδή μερικές γάτες που είναι μεταδοτικές δεν αναπτύσσουν σημάδια μόλυνσης.

Όπως και το FeLV, η λύσσα μεταδίδεται επίσης μέσω επαφής με το σάλιο από ένα μολυσμένο ζώο. Ωστόσο, με τη λύσσα, τα πιο συνηθισμένα μέσα επαφής με το σάλιο είναι μέσω των πληγών του δαγκώματος. Οι γάτες που πηγαίνουν έξω, αγωνίζονται με άλλες γάτες ή αντιμετωπίζουν άγρια ζώα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο έκθεσης σε λύσσα.

Σημάδια της λευχαιμίας των αιλουροειδών και της λύσσας

Όχι κάθε γάτα που μολύνεται με FeLV αναπτύσσει κλινικά σημεία. Το ανοσοποιητικό σύστημα μερικών γάτων μπορεί να εξαλείψει τη λοίμωξη πριν η άρρωστη γάτα γίνει άρρωστη. Σε άλλες γάτες, ο ιός μπορεί να "κρύψει" στο μυελό των οστών, όπου είναι δύσκολο να εντοπιστεί μέχρι να αρχίσει να προκαλεί προβλήματα αργότερα στη ζωή. Άλλες γάτες γίνονται φορείς της ασθένειας ή εμφανίζουν διάφορες ασθένειες πριν τελικά πεθάνουν επιπλοκές που σχετίζονται με FeLV. Επειδή το FeLV μπορεί να επηρεάσει σχεδόν οποιοδήποτε σύστημα οργάνων στο σώμα, τα κλινικά σημεία μπορεί να διαφέρουν σημαντικά. Τα σημεία περιλαμβάνουν:

• Αναιμία (έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων)
• Λευχαιμία
• Ανοσοκαταστολή
• Πυρετός
• Λήθαργος (κόπωση)
• Χρόνιες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος
• Χρόνιες οδοντικές και τσίχλες
• Καρκίνος του λεμφικού συστήματος (και άλλων καρκίνων)

Τα κλινικά σημεία της λύσσας μπορεί να είναι ασαφή και δύσκολο να εντοπιστούν. Ο ιός εισάγεται συνήθως στο σώμα μέσω μιας πληγής από ένα μολυσμένο ζώο. Μετά την είσοδό του στο σώμα, ο ιός της λύσσας μπαίνει στο νευρικό σύστημα και στη συνέχεια στους σιελογόνους αδένες (αδένες στο λαιμό που παράγουν σάλιο). Μόλις ο ιός εισέλθει στους σιελογόνους αδένες, το ζώο μπορεί να περάσει τη μόλυνση σε άλλα ζώα και ανθρώπους μέσω του σάλιου. Η περίοδος επώασης που σχετίζεται με τη λύσσα μπορεί να είναι τόσο σύντομη όσο λίγες ημέρες ή για αρκετούς μήνες. Ο θάνατος μπορεί να προκύψει από αναπνευστική ανεπάρκεια, επιληπτικές κρίσεις ή άλλες επιπλοκές. Δυστυχώς, τα πρώιμα κλινικά συμπτώματα μπορεί να μην είναι εμφανή προτού το ζώο γίνει μολυσματικό, πράγμα που σημαίνει ότι μια μολυσμένη γάτα μπορεί να διαχέει την ασθένεια προτού παρουσιάσει σημάδια ότι είναι άρρωστος. Τα κλινικά σημάδια της λύσσας προχωρούν σε διάφορα στάδια και όχι όλες οι μολυσμένες γάτες παρουσιάζουν στοιχεία όλων των σταδίων:

• Πρώτες ενδείξεις: Πυρετός, νευρικός ή αναστατωμένος, κρύβοντας
• Αργότερα σημάδια: Επιθετικότητα, αυξημένη διέγερση, ακανόνιστη συμπεριφορά
• Τελικό στάδιο: Μυϊκή αδυναμία και παράλυση, κώμα, θάνατος

Διάγνωση και Θεραπεία

Επειδή υπάρχουν διάφορα στάδια μόλυνσης από FeLV και οι γάτες μπορούν να χειριστούν διαφορετικά τη λοίμωξη, η διάγνωση δεν είναι πάντα απλή. Οι εξετάσεις αίματος ανιχνεύουν την ασθένεια σε πολλές γάτες, αλλά για άλλες γάτες πρέπει να εξεταστεί το μυελό των οστών για να επιβεβαιωθεί η μόλυνση. Ορισμένες γάτες μπορούν να δοκιμάσουν θετικά σε εξετάσεις αίματος όταν είναι μικρά γατάκια αλλά δοκιμάζουν αρνητικά αργότερα εάν το ανοσοποιητικό τους σύστημα έχει καταφέρει να εξαλείψει τη λοίμωξη. Ομοίως, μερικές γάτες μπορεί να δοκιμάσουν αρνητικά σε ένα σημείο και να εξεταστούν θετικά αργότερα καθώς ο ιός εξελίσσεται μέσω διαφόρων σταδίων του σώματος. Επειδή το FeLV μπορεί να έχει πολλές κλινικές παρουσιάσεις, ο κτηνίατρός σας μπορεί να θέλει να δοκιμάσει τη γάτα σας εάν φαίνεται να είναι άσχημα - ειδικά εάν υπάρχει πυρετός. Ορισμένες γάτες πρέπει να έχουν κάνει πολλαπλές δοκιμές για να επιβεβαιώσουν τη μόλυνση.

Κανένα φάρμακο δεν μπορεί να εξαλείψει το FeLV. Οι περισσότερες θεραπείες στοχεύουν στη διαχείριση των κλινικών συμπτωμάτων και των επιπλοκών. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει μεταγγίσεις αίματος, ενδοφλέβια υγρά και τροφές, χημειοθεραπεία και αντιβιοτικά.

Οι δοκιμές που χρησιμοποιούνται για την επιβεβαίωση της διάγνωσης της λύσσας πραγματοποιούνται εξετάζοντας και δοκιμάζοντας τον εγκέφαλο μετά το θάνατο ή την ευθανασία του ζώου. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν διαγνωστικές δοκιμασίες που να θεωρούνται αρκετά ακριβείς ώστε να επιβεβαιώνουν τη λύσσα σε ένα ζωντανό ζώο. Όπως και με τη μόλυνση FeLV, δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες για τη λύσσα στα ζώα. Λόγω του υψηλού ποσοστού θνησιμότητας που σχετίζεται με τη λύσσα, ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσετε τη γάτα σας είναι να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση σε ζώα που μπορεί να μεταδώσουν τη μόλυνση και να διατηρήσετε τον εμβολιασμό της γάτας σας μέχρι σήμερα.

Εμβολιασμός και Πρόληψη

Διάφορα εμβόλια είναι διαθέσιμα για την πρόληψη ασθένειας που σχετίζεται με μόλυνση με FeLV και λύσσα. Μερικά από τα διαθέσιμα εμβόλια FeLV είναι συνδυασμένα εμβόλια που προστατεύουν επίσης από τον ιό έρπητα των αιλουροειδών, την πανλευκοπενία (κακίτια) και τον καλυκοϊό. Τα διαθέσιμα εμβόλια κατά της λύσσας μπορεί να είναι εμβόλια ενός οργανισμού ή σκευάσματα συνδυασμού που προστατεύουν από άλλους ιούς αιλουροειδών. Όλα τα διαθέσιμα εμβόλια FeLV και λύσσας έχουν ελεγχθεί και έχουν βρεθεί ότι είναι ασφαλή και αποτελεσματικά όταν χορηγούνται σύμφωνα με τις οδηγίες.

Τα γατάκια γενικά εμβολιάζονται έναντι FeLV ηλικίας 8 έως 9 εβδομάδων. Ένας εμβολιασμός εμβολιασμού χορηγείται 3 έως 4 εβδομάδες αργότερα, ακολουθούμενος από ενισχυτές κάθε χρόνο εφόσον ο κίνδυνος για την έκθεση παραμένει. Αν ο κίνδυνος έκθεσης είναι χαμηλός, ο κτηνίατρός σας μπορεί να μην συστήσει το εμβόλιο FeLV για τη γάτα σας. Οι αρχικοί εμβολιασμοί κατά της λύσσας παρέχονται γενικά σε γατάκια ηλικίας 12 έως 16 εβδομάδων. Ένας εμβολιασμός εμβολιασμού χορηγείται ένα χρόνο αργότερα. Ανάλογα με το εμβόλιο κατά της λύσσας, μπορεί να δοθούν επακόλουθες ενισχύσεις κάθε 1 έως 3 χρόνια.

Ορισμένοι δήμοι έχουν κανονισμούς που ορίζουν ότι οι γάτες λαμβάνουν εμβολιασμούς κατά της λύσσας. Ο εμβολιασμός κατά FeLV δεν απαιτείται από το νόμο, αλλά συνιστάται ιδιαίτερα για γάτες που διατρέχουν κίνδυνο έκθεσης στον ιό. Οι γάτες που πηγαίνουν έξω ή ζουν με άλλες γάτες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο έκθεσης σε FeLV σε σύγκριση με γάτες που μένουν στο εσωτερικό και έχουν περιορισμένη επαφή με άλλες γάτες. Ομοίως, οι γάτες που πηγαίνουν έξω από το σημείο όπου μπορούν να συναντήσουν αδέσποτα ή άγρια ζώα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για έκθεση σε λύσσα. Ρωτήστε τον κτηνίατρό σας σχετικά με τον τρόπο προστασίας της γάτας σας από αυτές τις μολυσματικές ασθένειες.

Επειδή η FeLV μεταδίδεται μέσω επαφής, η διατήρηση των άρρωστων γατών που διαχωρίζονται από τις υγιείς γάτες μπορεί να μειώσει την πιθανότητα μετάδοσης. Κάθε νέο γατάκι ή γάτα που εισάγεται στο σπίτι πρέπει να εξεταστεί από κτηνίατρο το συντομότερο δυνατόν και να διαχωριστεί από όλα τα άλλα κατοικίδια ζώα για περίοδο καραντίνας τουλάχιστον μερικών εβδομάδων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η νέα γάτα πρέπει να δοκιμάζεται για FeLV και να παρακολουθείται στενά για τυχόν σημάδια ασθένειας. Οποιαδήποτε προβλήματα θα πρέπει να αναφέρονται στον κτηνίατρό σας προτού εισαγάγετε τη νέα γάτα στα άλλα κατοικίδια ζώα σας.

Η λευχαιμία των αιλουροειδών δεν θεωρείται μεταδοτική στον άνθρωπο. Αντίθετα, η λύσσα είναι μεταδοτική (και θανατηφόρα) σε οποιοδήποτε θερμόαιμο ζώο, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Εάν η γάτα σας είναι γνωστή ή υπάρχει υποψία ότι έχει κάποια από αυτές τις ασθένειες, επικοινωνήστε αμέσως με τον κτηνίατρό σας για να συζητήσετε πώς μπορείτε να προστατεύσετε τα άλλα κατοικίδια ζώα και τα μέλη της οικογένειάς σας.

Αυτό το άρθρο έχει αναθεωρηθεί από έναν κτηνίατρο.