Οι διαφορές μεταξύ των μπόξερ και των ταύρων

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Τα αυτιά ενός μπόξερ πρέπει να έχουν μέτριο μέγεθος και να είναι λεπτές όταν δεν είναι καλυμμένα.

Δημοφιλείς για την τολμηρή φιλικότητα και γενναιότητα, τόσο οι μπόξερ όσο και οι αμερικανοί τερριέρες Staffordshire, κοινώς γνωστοί ως ταύροι, έχουν θερμαίνει τις καρδιές των αμερικανικών οικογενειών ως αξιόλογους συντρόφους. Ενώ και οι δύο φυλές είναι αγαπημένες για την πίστη, την ευκινησία και τον αθλητισμό, οι εντυπωσιακές διαφορές τους ξεπερνούν πολύ τη φυσική τους εμφάνιση. Η ευελιξία τους εξασφαλίζει ότι αυτές οι φυλές θα παραμείνουν μεταξύ των αγαπημένων σκυλιών της Αμερικής.

Ομάδα Terrier, Ομάδα Εργασίας

Τα σκυλιά ταξινομούνται σε ομάδες σύμφωνα με τον ιστορικό τους σκοπό, και ο μπόξερ και ο pit bull δεν αποτελούν εξαίρεση. Δεδομένου ότι ο pit bull χαρακτηρίζεται ως τεριέ, μοιράζεται την ομάδα του με τους ομοίους του μικροσκοπικού σχιζοφρέντερ, του Cairn terrier και του τεριέ του σίτου. Οι τεριέ γεννήθηκαν για να κυνηγήσουν και να σκοτώσουν τα παράσιτα, σύμφωνα με την American Kennel Club, και πολλά δείγματα δεν ανέχονται άλλα σκυλιά. Είναι ενεργητικοί και ζωντανοί, αλλά μπορούν να είναι διαλογικοί. Ο πυγμάχος είναι μέλος της ομάδας εργασίας, μαζί με τους Newfoundland, τα ορεινά σκυλιά της Βέρνης και τους μαστιφούς. Το AKC δηλώνει ότι τα σκυλιά στην ομάδα εργασίας έχουν εκτραφεί για συγκεκριμένες εργασίες, όπως η φύλαξη ακίνητης περιουσίας, η πραγματοποίηση διασώσεων νερού και η έλξη ελκυστήρων. Τα μέλη της ομάδας εργασίας είναι ευφυή και ανθεκτικά, αλλά μεγάλα και απαιτούν διεξοδική κατάρτιση λόγω του μεγέθους τους.

Έχουν εκτραφεί για ένα σκοπό

Τα αμερικανικά Staffordshire terriers αναπτύχθηκαν στην Αγγλία από σκύλους ταύρων του 19ου αιώνα και αυτό που πιστεύεται ότι ήταν αλεπούδες, σύμφωνα με το American Staffordshire Club της Αμερικής. Αν και οι πρόγονοί τους ήταν σίγουρα εκτραφέντες για μάχες, τα σκυλιά τέθηκαν σε εργασία σε αγροκτήματα αφού πέρασαν τον Ατλαντικό στην Αμερική. Αξιολογημένοι για τον αθλητισμό και το θάρρος τους, οι τεριέ κυνηγούσαν μεγάλο θηράματα όπως άγριοι χοίροι και αρκούδες. Οι μπόξερ προέρχονταν από τη Γερμανία, κοντά στο Μόναχο. Τα κυνηγετικά σκυλιά απλά αναφερόταν ως "Doggen" και ήταν συνήθως κοντόχρωμα σκυλιά με μεγάλα κεφάλια, ισχυρά μυαλά και ένα τριγωνικό χαστούρη άνω χείλος. Τα σκυλιά χρησιμοποίησαν τα ισχυρά τους σώματα για να αντιμετωπίσουν τα ζώα των θηραμάτων από πίσω και να τα υποτάξουν έως ότου οι κυνηγοί άνθρωποι μπορούσαν να τα πιάσουν και να τα αποστείλουν. Αυτά τα σκυλιά ήταν εξαιρετικά βραβευμένα, και από αυτά, αναπτύχθηκαν τρεις τύποι: το βαρύ Bullenbeisser, ή mastiff? ο σταυρός του μαστίφ με λύκο και λουρίδες, που οδήγησε στον μεγάλο δανέζο. και το μικρό Bullenbeisser, εκλεκτικά εκτραφεί για μικρότερο μέγεθος. Ο σύγχρονος πυγμάχος προέρχεται από αυτόν τον τρίτο τύπο.

Κατασκευάστε και Σώστε

Τόσο ο πυγμάχος όσο και ο ταύρος είναι ισχυρά σκυλιά, αλλά οι βαθιές διαφορές τους είναι εμφανείς στους έντονους παρατηρητές. Ο πυγμάχος διαθέτει αμβλύ ρύγχος που είναι, ιδανικά, το ένα τρίτο του μήκους του κεφαλιού, σύμφωνα με το AKC. Το ρύγχος του pit bull είναι μεγαλύτερο, που περιγράφεται ως μέσο μήκος. Τα αυτιά της κάθε φυλής μπορούν να περικοπούν, αν και οι κτηνοτρόφοι που προτιμούν τα αστακοί αυτιά. Οι μπόξερ μπορεί να φτάσουν τα ύψη 25 ιντσών στο ακρώμιο, ενώ οι ταύροι δεν φτάνουν περισσότερο από 19 ίντσες. Και οι δύο φυλές έχουν μια μικρή πλάτη, αλλά η ουρά ενός μπόξερ θα είναι πάντα αγκυροβολημένο, ενώ pit bull ουρές δεν είναι.

Χρώματα παλτών

Ενώ οι φυλές έχουν ορισμένες ομοιότητες, υπάρχουν και διαφορές. Το American Kennel Club επιτρέπει μόνο δύο χρώματα σε μπόξερ, μαύρα και τριαντάφυλλα, με λευκά σημάδια που δεν υπερβαίνουν το ένα τρίτο του συνολικού στρώματος του σκύλου. Ωστόσο, οι αμερικανοί Staffordshire terriers μπορεί να είναι οποιοδήποτε χρώμα χωρίς αποκλεισμό. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν συμπαγή, μερικώς χρωματισμένα και επιδιορθωμένα στρώματα, αν και τα παλτά που είναι περισσότερο από 80 τοις εκατό λευκό, μαύρο και μαύρισμα ή το ήπαρ δεν ενθαρρύνονται στο δακτύλιο εμφάνισης ή για αναπαραγωγή.