Δεν μπορούμε όλοι να τα καταφέρουμε; Αναγνώριση και επίλυση συγκρούσεων γάτας

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Ο μέσος γάμος που κατέχει το σπίτι έχει τουλάχιστον δύο γάτες, μερικές και πολλές άλλες. Και ενώ οι περισσότερες γάτες φαίνεται να φτάνουν καλά, μπορούν να αντιδράσουν γρήγορα όταν αισθάνονται απειλημένοι. Μια πιο δυναμική γάτα μπορεί να κυνηγάει μια άλλη γάτα από ή να αποκλείει σιωπηρά την πρόσβαση σε ένα μπολ για τα τρόφιμα ή το ταψί · μια λιγότερο δυναμική γάτα μπορεί να περάσει ώρες κρύβοντας ή ακόμα και να αρρωστήσει. Στην πραγματικότητα, οι συγκρούσεις είναι ένας συνηθέστερος λόγος για προβλήματα υγείας σε οικιακά σκεύη πολλαπλών σπιτιών που μπορεί να συνειδητοποιήσουν κάποιοι ιδιοκτήτες γάτας. Σε περιπτώσεις ακραίων συγκρούσεων, το χρόνιο άγχος της απειλής μπορεί να προκαλέσει μια γάτα να κάνει έμετο στα μαλλιά ή τα τρόφιμα, να αποφύγει το σκεύος ή να ξεκινήσει τα γεύματα.

Γάτες: Μοναδικές από τη φύση

Οι εγχώριες γάτες κατοικίδιων ζώων εξελίχθηκαν ως μοναχικοί κυνηγοί μικρών θηραμάτων, ανταγωνιζόμενοι άλλες γάτες για φαγητό σε κοινές περιοχές κυνηγιού. Οι κοινωνικές συμπεριφορές μεταξύ των γατών που εμφανίστηκαν σε αυτό το περιβάλλον περιλαμβάνουν τη μείωση των συγκρούσεων με την αποφυγή της επαφής παρά με την κοινωνική αλληλεπίδραση. Αυτό είναι διαφορετικό από το πώς εξελίχθηκαν οι άνθρωποι και τα σκυλιά. Λόγω αυτής της κληρονομιάς, πολλές γάτες προτιμούν να έχουν τις δικές τους ξεχωριστές πηγές τροφής και νερού, κουτάβια και χώρους ανάπαυσης για να αποφεύγουν τον ανταγωνισμό και τις ανεπιθύμητες αλληλεπιδράσεις με άλλες γάτες. Είναι ενδιαφέρον ότι οι άσχετες γάτες που ζουν μαζί σε ομάδες φαίνεται να περνούν ακόμα λιγότερο χρόνο αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους από ό, τι οι σχετικές γάτες (πράγμα που μπορεί να υποστηρίξει την υιοθεσία των κοπαδιών όταν μπορείτε εάν αναζητάτε τη βέλτιστη αρμονία των αιλουροειδών). Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η σύγκρουση μπορεί να αποφευχθεί παρέχοντας ένα εμπλουτισμένο περιβάλλον με μια αφθονία των πόρων που διανέμονται σε όλο το σπίτι και έτσι δεν υπάρχει λόγος να αγωνιστεί κανείς για τίποτα.

Πότε εμφανίζεται η σύγκρουση;

Οι συγκρούσεις μεταξύ των γατών μπορούν να αναπτυχθούν όταν η κατάστασή τους ή η πρόσβαση σε πόρους προκαλούνται από άλλα ζώα (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων) στο σπίτι ή από εξωτερικές γάτες. Οι άνθρωποι συνειδητά συμβάλλουν στη σύγκρουση φωνάζοντας ή ρίχνοντας πράγματα ή ευνοώντας μια γάτα από την άλλη. Οι συγκρούσεις μεταξύ των γατών μπορεί να είναι ανοιχτές ή σιωπηλές (διαβάστε: λεπτές), αλλά με λίγη πρακτική, μπορείτε να αναγνωρίσετε τα σημάδια ώστε να μπορείτε να μάθετε αν αυτό είναι ένα πρόβλημα για τις γάτες σας. Τα σημάδια της ανοιχτής σύγκρουσης είναι ευκολότερα αναγνωρίσιμα. Σε αυτή την περίπτωση, οι γάτες μπορούν να μίσθουν ο ένας τον άλλον, γελοίο και να γυρίσουν πλάγια με τα πόδια ευθεία και τα μαλλιά να στέκονται για να φανούν μεγαλύτερα. Εάν καμία γάτα δεν επιστρέψει κάτω, αυτές οι οθόνες μπορεί να αυξηθούν σε swatting, την καταπολέμηση και το δάγκωμα.

Μπορεί να υπάρχει σιωπηλή σύγκρουση όταν μία από τις γάτες αισθάνεται ότι απειλείται ότι ξοδεύει όλο και περισσότερο χρόνο μακριά από την οικογένεια, μένει σε περιοχές του σπιτιού που οι άλλοι δεν χρησιμοποιούν ή προσπαθούν να αλληλεπιδρούν με τα μέλη της οικογένειας μόνο όταν η άλλη γάτα βρίσκεται αλλού. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν μια πιο δυναμική γάτα εμποδίζει την πρόσβαση σε βασικούς πόρους, όπως τρόφιμα, νερό ή κιβώτια απορριμάτων. Η σύγκρουση μπορεί να είναι τόσο λεπτή ώστε ο άνθρωπος να μην το αντιληφθεί. Για παράδειγμα, μια γάτα που φαινομενικά ειρηνικά, αλλά συνήθως απομακρύνεται από ένα πιάτο φαγητού όταν μια άλλη γάτα πλησιάζει μπορεί να παρουσιάζει λεπτές ενδείξεις επιθετικότητας γάτα-επί-γάτα. Επομένως, αν παρατηρήσετε ότι η γάτα σας γίνεται όλο και πιο απομονωμένη, αυτό μπορεί να είναι το σημάδι ενός προβλήματος.

Μερικές φορές, ανοικτή σύγκρουση μπορεί να αναπτυχθεί όταν (ιδιαίτερα άσχετες) γάτες που έχουν πάρει μαζί υπέροχα ως γατάκια γίνονται ενήλικες και αρχίζουν να πάρουν κάποιο έλεγχο της επικράτειάς τους. Οι γάτες που εμπλέκονται στη σύγκρουση δεν μπορούν ποτέ να είναι και πάλι «καλύτεροι φίλοι», αλλά συνήθως μπορούν να ζήσουν μαζί χωρίς να παρουσιάζουν σημεία σύγκρουσης ή ασθένειας που σχετίζεται με συγκρούσεις.