Είναι οι ζωολογικοί κήποι και τα άλλα ζωικά αξιοθέατα όλα είναι ραγισμένα μέχρι να είναι;

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Πρόσφατα, πριν από ένα πλήθος από τρομοκρατημένους επισκέπτες του ζωολογικού κήπου, μια μαμά λεηλάτησε από ένα αρσενικό λιοντάρι στον περίβολο των εκθεμάτων που είχαν μοιραστεί για τρία χρόνια. Οι κτηνίατροι του Ζωολογικού Κήπου του Dallas και οι συμπεριφορείς των ζώων λένε ότι είναι αδέξια.

Παρόλο που συμβαίνει σε άγρια κατάσταση (αν και σπάνια) όταν τα θηλυκά είναι άρρωστα ή ενεργούν ασυνήθιστα, το 5χρονο Johari ήταν αναμφισβήτητα σε καλή υγεία και δεν είχαν αναφερθεί διαταραχές της συμπεριφοράς.

Μια μέρα αργότερα, μια gazelle Dama στον Εθνικό ζωολογικό κήπο στην Ουάσιγκτον, D.C., υπέστη ένα θανατηφόρο ατύχημα όταν έτρεξε σε ένα φράγμα μέσα στο περίβλημα του. Οι αξιωματούχοι του ζωολογικού κήπου εξήγησαν ότι ήταν τρομαγμένος όταν η ζέβρα του Grevy επιτέθηκε σε ένα τζάκι σε ένα παρακείμενο περίβλημα.

Ο τροφοδότης δεν είχε εξουσιοδοτηθεί να βρίσκεται μέσα στο περίβλημα, αλλά η αλυσίδα των γεγονότων ήταν ασαφής. Όταν η σκόνη εκκαθαριστεί, ένα ζώο ήταν νεκρό από ένα σπασμένο λαιμό, ο zookeeper είχε μαλάκωσε, και ένα θυμωμένο ζέβρα λέγεται ότι ήταν "αναστατωμένος" μετά από όλο το περίεργο επεισόδιο.

Οι ζωολογικοί κήποι μπορεί να διαταράσσονται από αυτές τις δύο περιπτώσεις, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η επιθετικότητα στα αιχμαλωτισμένα ζώα - προς τους ανθρώπους, τα άλλα ζώα, ο ένας τον άλλον ή ακόμα και προς τον εαυτό τους - δεν είναι ξένος στη βιομηχανία αιχμαλωσίας ζώων. Σχεδόν κάθε είδος θαλάσσιου θηλαστικού, πρωτεύοντος, γάτας, άγριου σκύλου ή αρκούδας, για παράδειγμα, πρέπει να εξεταστεί σχολαστικά και να εισαχθεί προσεκτικά στην κοινότητα και στο περιβάλλον αιχμαλωσίας, αντίστοιχα.

Κατά συνέπεια, οι πολιτικές και οι διαδικασίες που περιβάλλουν κάθε είδους επιθετικότητα τείνουν να παρατηρούνται σχολαστικά στις ρυθμίσεις ζωολογικών κήπων και πάρκων ζώων.Εξάλλου, η επιθετικότητα στα αιχμαλωτισμένα ζώα (και η σχετική ασθένεια και θνησιμότητα) έχει από καιρό συνδεθεί με το άγχος του περιορισμού και άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την αιχμαλωσία.

Δεδομένης της αναδυόμενης συνειδητοποίησης της καταστροφής των αιχμαλώτων ζώων σε όλα, από τα κινέζικα τσίρκα έως τις εγκαταστάσεις κολύμβησης με τα δελφίνια, είναι λογικό οι εγκαταστάσεις που προσφέρουν τα ζώα ως πόλο έλξης και πηγή χρηματοδότησης - είτε πρόκειται για κέρδος, όχι για κερδοσκοπικά, κυβερνητικά, συνδεδεμένα με επιστημονικά ιδρύματα, καλά ή κακά - αρχίζουν να αισθάνονται κάποια ζέστη από το ευρύ κοινό.

Υπάρχουν μερικά ζώα που δεν έχουν δικαίωμα για αιχμαλωσία;

Σκεφτείτε το Blackfish, το δημοφιλές ντοκιμαντέρ για τον αιχμαλωτισμένο Orcas που κυκλοφόρησε σε DVD νωρίτερα αυτό το μήνα Ενώ ο Orcas μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνος ακόμη και στην άγρια φύση, η έκθεση του ντοκιμαντέρ για την επιθετικότητα στον άνθρωπο και σε άλλους Orcas σε αιχμαλωσία απεικονίζει τις προκλήσεις της διατήρησης αυτών των πλασμάτων σε οποιαδήποτε εγκατάσταση με ασφάλεια.

Μια κολοβωμένη διάρκεια ζωής και το ραχιαίο πτερύγιο καταρρέουν αυτές τις εμπειρίες των ζώων προσφέρουν μερικές φυσικές ενδείξεις ότι ο Orcas μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από την αιχμαλωσία. Αλλά είναι το ταχέως αναπτυσσόμενο σώμα έρευνας σχετικά με την έντονη σημασία της κοινωνικής ζωής στα άγρια θαλάσσια θηλαστικά που αποκαλύπτει τα σοβαρότερα ζητήματα ευημερίας των ζώων που είναι εγγενή στην αιχμαλωσία. Πράγματι, όποιος είδος μακροπρόθεσμου περιορισμού αυτών των ζώων είναι πιθανό να είναι αβάσιμο.

Αυτό είναι αληθώς αληθές για πολλά είδη. Εξάλλου, αν δεν έχουν χαθεί εντελώς τα ενδιαιτήματά τους, ο ιδανικός τόπος για κάθε ζώο είναι το φυσικό του σπίτι … όχι ζωολογικός κήπος. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα εκεί.

Ακόμη, μεταξύ των πολλών λόγων που προσφέρουν αυτές οι εγκαταστάσεις για τα ζώα που βρίσκονται εκεί, ο μεγαλύτερος σκοπός φαίνεται να είναι η εκπαίδευση.