Η εμπειρία μου Η επίτευξη του τίτλου πρωταθλήματος MACH Agility του AKC

2024 Συγγραφέας: Roxanne Bryan | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 10:14

Στην Πύλη Έναρξης

Μπήκα στο δαχτυλίδι ευκινησίας με ένα Sheltie Aslan εννέα κιλά στην αγκαλιά μου.

"Αναπνεύστε", είπε ο Ντέιβ, ο διαχειριστής της πύλης.

"Ναι," σκέφτηκα. "Πρέπει πραγματικά να αναπνεύσω." Αλλά το βρήκα δύσκολο. Τα νεύρα μου πίεζαν, κάνοντας κάθε αναπνοή να δουλεύει. Θα μπορούσα να αισθανθώ τον Aslan τεταμένο με τη συνήθη ενθουσιασμό του. Ήταν έτοιμος να τρέξει μια άλλη πορεία ευκινησίας. Αυτό είναι μόνο που ήξερε. Δεν ήξερε ότι αυτό το μάθημα ήταν πολύ διαφορετικό από τα μαθήματα που είχαμε τρέξει μέχρι σήμερα.

Είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από το Aslan και ταξίδεψα στην Enid, την Οκλαχόμα για τον πρώτο μας αγώνα ευκινησίας. Τέσσερα χρόνια θριάμβου, ενθουσιασμού και ακόμη και τραγωδίας. Μια βόλτα-περιπέτεια, για να είμαστε σίγουροι. Ο Aslan ξεκίνησε την καριέρα του σαν οποιοδήποτε άλλο σκυλί. Η ταχύτητά του και ο ενθουσιασμός του για το παιχνίδι τον έδιωξαν, αλλά δεν έκανε ζουμ μέσα από τις τάξεις. Δουλέψαμε σκληρά για να βελτιώσουμε τις δεξιότητές μας και βελτιώθηκε, έστω και αργά.

Μετά από δύο χρόνια σκληρής δουλειάς, ο Aslan και εγώ είχαμε κερδίσει τον τίτλο μας ευκινησίας Masters και ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τον τίτλο MACH - τον τίτλο ευκινησίας που προσφέρεται μέσω του American Kennel Club.Οι τίτλοι αναγνωρίζουν τα επιτεύγματα που έχει κάνει κάθε σκυλί στο άθλημα της ευελιξίας και ο MACH (Masters Agility Champion) είναι ο υψηλότερος διαθέσιμος τίτλος. Χρειαζόμασταν κάτι που ονομάζουμε Double Qs, που σημαίνει ότι περάσαμε επιτυχώς δύο διαφορετικά μαθήματα ευκινησίας την ίδια μέρα για να κερδίσουμε αυτόν τον τίτλο. Αυτά τα πολύτιμα Double Qs που γρήγορα οργάνωσαν τη λαχτάρα άρχισαν να μπαίνουν μέσα. Κάναμε κλικ και τα πράγματα φαίνονταν καλά.

Στη συνέχεια, πήρα τη γρίπη. Κατά τη διάρκεια ενός εξαιρετικά βίαιου βήματος βήχα, έσχισα τις εσωτερικές καρωτιδικές αρτηρίες μου. Όσο επικίνδυνο όσο ακούγεται, ήμουν σε υψηλό κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου. Ευτυχώς, δεν ήξερα για σχεδόν ένα μήνα γιατί ήμουν τόσο ανοιχτόχρωμος, δεν μπορούσα να δω καλά από το αριστερό μου μάτι και ακούμπησα την καρδιά μου στο αριστερό μου αυτί. Δεν μπορούσα να εκπαιδεύσω και δεν μπορούσα να διδάξω. Τέλος, οι γιατροί βρήκαν τις ανατομές και μου απαγόρευσε να τρέχω με την ευκινησία μέχρι να θεραπευτούν τα καρωτίδες. Μετά τον πρώτο μήνα, ο κίνδυνος εγκεφαλικού μου ελάττωσε σημαντικά και άρχισε το παιχνίδι αναμονής για θεραπεία. Κατά τη διάρκεια του χρόνου αναμονής, καλοί φίλοι έτρεξαν τον Ασλάν για μένα, διατηρώντας τις δεξιότητες αιχμηρές και τον ενθουσιασμό του για το παιχνίδι προφανές μέχρι να μπορέσω να επιστρέψω στο άθλημα.

Μου χρειάστηκε σχεδόν ένα χρόνο πριν ο νευρολόγος μου με καθαρίσει για να ξαναγυρίσω την ευκινησία, αλλά ακόμα και τότε υπήρχαν περιορισμοί. Έπρεπε να φορέσω ένα όργανο παρακολούθησης της καρδιάς για να κρατώ το καρδιακό ρυθμό μου πολύ υψηλό. Εάν η καρδιακή μου συχνότητα έπεσε πάνω από 160, η οθόνη θα άρχιζε να μου μιλάει, και η ευκινησία μας θα τελείωσε. Ήμουν έξω από το σχήμα από τη μακρά απολύσεις μου, και το καρδιακό μου ρυθμό θα πήγαινε ψηλά στις Τυπικές διαδρομές όπου έπρεπε να καλύψω περισσότερη απόσταση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Έτσι εκπαιδεύτηκα τον Aslan να με βοηθήσει. Ένα απίστευτο σκυλί που είχε ήδη επαφές δολοφόνων και τεράστια απόσταση, εκπαίδευα τον Aslan να δουλέψει ακόμα περισσότερο από μένα, οπότε δεν θα έπρεπε να καλύπτω τόσο έδαφος σε μια διαδρομή. Επιπλέον, εκπαιδεύτηκα τον Aslan για να φτάσω στο τέλος των επαφών (δείτε το βίντεο παρακάτω) και κρατήστε δύο πόδια πάνω στην επαφή και δύο πόδια στο πάτωμα για πολλά δευτερόλεπτα, ενώ θα έπιασα την αναπνοή μου και θα μειώσω τον καρδιακό ρυθμό μου. Θα ήθελα επίσης να χρησιμοποιήσω αυτόν τον χρόνο για να προχωρήσω αργά στην ιδανική θέση για το επόμενο τμήμα του μαθήματος. Δεδομένου ότι ήταν τόσο γρήγορος, τα επιπλέον 10 με 15 δευτερόλεπτα που θα κάναμε για αυτή τη διαδικασία μας κράτησαν καλά με την πάροδο του χρόνου.

Ο Aslan ήταν όμορφος σε αυτές τις δεξιότητες. Φάνηκε να ξέρει ότι τραυματίστηκα και τον χρειαζόταν να ανέβει στην περίσταση. Φάνηκε να ξέρει ότι περισσότερο από το βάρος της ομάδας θα τοποθετηθεί στους μικροσκοπικούς ώμους του. Αλλά δεν τον πειράζει. Ενώ αγαπούσε να τρέχει με τους φίλους μου, ήταν εκστατικός να με πάρει πίσω ως χειριστής του. Μετά από όλα, είχα τον εκπαιδεύσει. Ήμουν το χέρι που ταιριάζει τέλεια στο γάντι που ήταν Aslan. Είχαμε μάθει τις ιδιαιτερότητες κάθε άλλης στην πορεία και μπορούσαμε να διαβάσουμε ο ένας τον άλλον όπως δεν μπορούσε κανείς άλλος. Είναι έτσι με κάθε ομάδα ευκινησίας. Ο καλύτερος χειριστής για κάθε σκύλο είναι το πρόσωπο που εκπαιδεύτηκε εκείνο το σκυλί.

Έτσι, μετά από σχεδόν ένα χρόνο, ο Ασλάν και εγώ άρχισαν να εμφανίζονται ξανά. Μπορούσα να δω ότι ήταν ενθουσιασμένος που με έσπευσε να γυρίσω ως χειριστής του, και ήμουν εξίσου ενθουσιασμένος που επέστρεψα μαζί του. Αυτό που δεν ήμουν προετοιμασμένος ήταν τα Double Qs που άρχισαν να ταιριάζουν. Σχεδόν αμέσως αρχίσαμε να πληρώνουμε με εκπληκτικό ρυθμό - μια απόδειξη για τους φίλους μου που κρατούσαν τον Aslan στην κορυφή κατά τη διάρκεια της απουσίας μου. Επέστρεψα στο δαχτυλίδι στα τέλη Ιανουαρίου, και μέχρι τον Μάρτιο είχαμε ήδη προσόντα για τους Εθνικούς Αγώνες AKC, κερδίζοντας 6 Double Qs και 300 σημεία ταχύτητας.

Αλλά η πορεία δεν τελείωσε. Τα Double Qs συνέχισαν. Και εδώ ήμασταν, περπατώντας στο δαχτυλίδι στο Enid, Οκλαχόμα, όπου όλα είχαν αρχίσει τέσσερα χρόνια πριν. Είχαμε συγκεντρώσει 12 Double Qs από τον Ιανουάριο, και αν είχαμε προσόντα σε αυτό το Πρότυπο μάθημα, το 20^th Το διπλό Q θα είναι δικό μας, μαζί με τον τίτλο του MACH.

Έβαλα τον Aslan κάτω στη γραμμή εκκίνησης και του είπα να μείνει. Και πάλι, ο ενθουσιασμός του παιχνιδιού τον προκάλεσε να σταθεί σε tippy-toe, αλλά δεν κινήθηκε. Περπατώ σιγά-σιγά για να οδηγήσω δύο άλματα. Η αρένα ήταν νεκρή ήσυχη, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού γνώριζε την ιστορία μας. Θα μπορούσα να ακούω την καρδιά μου να κτυπά στο αριστερό μου αυτί - μια συνεχής υπενθύμιση του πρώην τραυματισμού μου. Πήρα στη θέση μου και γύρισα να αντιμετωπίσω τον γλυκό και ταλαντούχο σύντροφό μου. Η εστία του ήταν κολλημένη σε μένα, περιμένοντας με ακραίες προσδοκίες να τρέξει μαζί μου και πάλι. Είπα, "Εντάξει," και άρχισε να τρέχει MACH.

Είχαμε μάθει εκείνη τη μέρα και πήραμε έναν περιθωριοποιημένο γύρο νίκης στα χαμόγελα των φίλων μας και των μαθητών μου. Δεν ήμουν ο μόνος που με τα δάκρυα στα μάτια μου, όπως Aslan και πήρα μια αγκαλιά από τον δικαστή και πήρε εκείνο το όμορφο μπαρ MACH δεξιά από την πορεία.

Τι απίστευτη βόλτα. Αλλά η πορεία έχει μόλις αρχίσει. Ο Aslan και εγώ θα πάμε στο Nationals στα τέλη Μαρτίου, και είμαι αισιόδοξος να συνεχίσω το ταξίδι και να πάρω έναν αριθμό μετά από το MACH μας, υποδεικνύοντας ένα άλλο πρωτάθλημα ευκινησίας.

Είναι ένα απίστευτο μικρό σκυλί. Ξέρω ότι όταν αποτύχω ως μέλος της ομάδας, θα είναι πρόθυμος να εκπαιδευτεί για να πάρει το χαλαρό. Δεν θα παραπονιέται ποτέ, και στην πραγματικότητα, θα το κάνει να το κάνει. Βλέπετε, για τον Aslan και εγώ, δεν υπάρχει τίποτα πιο διασκεδαστικό από το να κάνουμε μια πορεία ευκινησίας μαζί - ως ομάδα. Και ξέρουμε ότι κάτι είναι δυνατό.

Ο αγώνας του Aslan MACH και ο γύρος της νίκης του εορτασμού.

Ο Aslan κέρδισε το πρώτο του MACH το 2007 και για πρώτη φορά παρακολούθησε το Εθνικό Πρωτάθλημα AKC Agility για πρώτη φορά το 2008. Από την πρώτη του MACH, ο Aslan έχει κερδίσει τρία MACH και δύο PACHs και έχει κατακτήσει 9 φορές το Εθνικό Πρωτάθλημα AKC Agility Agility, που εμφανίζεται στην κατηγορία Challenger το 2013. Έχει κερδίσει 96 τίτλους και πιστοποιήσεις. Ο Aslan είναι τώρα 12 ετών και λόγω της ατροφίας του αμφιβληστροειδούς εμφανίζεται μόνο περιστασιακά στην κατηγορία Preferred Jumpers with Weaves.